عفونت ادراری در بارداری

عفونت های دستگاه ادراری از عوارض شایع بارداری هستند.

در طی حاملگی دستگاه ادراری از نظر عملکرد و ساختمان تغییرات قابل ملاحظه ای پیدا می کند که منجر به رکود و تجمع ادرار می شود و باعث رشد بیشتر باکتری و بروز عفونت در طی حاملگی می شود.

از دیگر عوامل زمینه ساز عفونت ادراری، بزرگ شدن رحم و فشار به مثانه و پیشگیری از تخلیه کامل مثانه و همچنین وجود قند در ادرار که می تواند عامل رشد و تکثیر باکتری در مثانه باشد.

عفونت های دستگاه ادراری در بارداری به سه صورت قابل مشاهده هستند:

-وجود باکتری در ادرار بدون علامت که شایعترین عامل عفونی در حاملگی است.

-عفونت مجاری ادراری تحتانی شامل مثانه و حالب

-عفونت مجاری فوقانی یا کلیه یا پیلونفریت

تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک دستگاه ادراری در دوران بارداری به گونه ای است که عفونت های ساده و خفیف بدون علامت (باکتری اوری) می تواند عوارض شدید و پیچیده ای را برای مادر و جنین به وجود آورد.

عفونت دستگاه ادراری تحتانی در صورت درمان به موقع، خطرناک نیست. ولی در صورت عدم درمان، عفونت به طرف بالا و کلیه ها می رود و آن ها را درگیر می کند و باعث عفونت دستگاه ادرای فوقانی (عفونت کلیوی یا پیلونفریت) می شود که از خطرناکترین عوارض دوران بارداری بوده و می تواند موجب فشار خون بالا در مادر، کم وزنی شدید و کاهش رشد داخل رحمی در جنین، کم خونی، زایمان زودرس، سقط جنین و عفونت رحمی بعد از زایمان شود

بنابراین هر نوع عفونت ادراری در خانم ها باید درمان شود تا از گسترش آن به طرف کلیه ها جلوگیری شود.

علائم عفونت ادراری :

-تکرر ادرار و احساس نیاز فوری به دفع ادرار

حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است و احساس فشار

-احساس سوزش در حین دفع ادرار

-درد در قسمت تحتانی شکم و کمر

-ادرار کدر و بدبو

و در صورت درگیری کلیه ها علائم شامل:

-تب و لرز و تعریق

-درد در قسمت تحتانی پشت یا پهلو درست زیر دنده ها که ممکن است یکطرفه یا دو طرفه باشد.

-تهوع و استفراغ

تشخیص: 
وجود علائم و انجام آزمایش تجزیه ادرار (U/A) و در صورت مثبت بودن و وجود خون و چرک در ادرار انجام آزمایش کشت ادرار (U/C)

 درمان:

بنا به شدت عفونت، طبق تجویز پزشک یا درمان در منزل با آنتی بیوتیک خوراکی شروع می شود. یا بستری در بیمارستان و دریافت آنتی بیوتیک تزریقی، لازم می شود.

بعد از درمان و طبق نظر پزشک، آزمایش ادرار مجددا انجام می شود تا مشخص شود که عفونت کاملا برطرف شده است.

توجه: بسیاری از آنتی بیوتیک ها را میتوان با اطمینان در دوران بارداری مصرف کرد.

برای پیشگیری از عفونت ادراری میتوانید اقدامات زیر را بکار ببندید:

- نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در هر روز،

- شیرین نکردن نوشیدنی های معمول،

-کاهش مصرف چای، قهوه، آب میوه شیرین و مصنوعی، الکل،

- عدم نگهداری ادرار در مثانه و به موقع ادرار کردن،

- تمیز کردن دستگاه تناسلی خارجی پس از ادرار کردن از جلو به عقب

- عدم مصرف صابون های قوی آنتی سپتیک، اسپری و پودر،

- عوض کردن به موقع لباس های زیر،

- عدم استفاده از لباس های تنگ و پلاستیکی،

- مصرف مرتب و مداوم داروهای تجویزی و انجام به موقع آزمایشات ادراری،

- نماندن بیش از 30 دقیقه در حمام یا وان هنگام حمام کردن.

- دفع ادرار، قبل و بعد از رابطه جنسی

- پرهیز از رابطه جنسی در هنگام وجود عفونت ادراری